Κιργιστάν: Σαν ταξίδι στο χρόνο! *Συν ένα πέρασμα από Καζακστάν.

2019-10-04

Εκείνος ένωσε λένε τις 40 φυλές που δημιούργησαν το κράτος της Κιργιζίας που αποτελούσε μέρος της Σοβιετικής ένωσης και είναι ανεξάρτητη από το 1991. Η χώρα με πληθυσμό 6 εκατομμυρίων όπως θα καταλάβετε από την πρώτη στιγμή είναι μια μίξη λαών, αφού θα δείτε πολλούς με καταγωγή από την Κορέα μετανάστες από τον πόλεμο που κατέφυγαν εδώ, πολλούς με καταγωγή από Ουζμπεκιστάν, άλλους με Κινεζική καταγωγή από την φυλή Duncan και τους Κιργίζιους που μοιάζουν στους Μογγόλους.

Δεν παραλείψαμε βέβαια να περάσουμε και από το άγαλμα του Λένιν που παρότι έχασε την δόξα του στο σύγχρονο πλέον Κιργιστάν για τους μεγαλύτερους που έζησαν την περίοδο της Σοβιετικής Ένωσης συνεχίζει να είναι ένα σημαντικό σύμβολο ως ηγέτης.

Φεύγοντας από την πλατεία έτυχε να δούμε και μια μικρή αλλαγή φρουράς με όμορφες συγχρονισμένες κινήσεις από τους στρατιωτικούς με τα χαρακτηριστικά τεράστια καπέλα!

Συνεχίσαμε την βόλτα μας από το τζαμί της πόλης (Central Mosque) που είναι το μεγαλύτερο της Κεντρικής Ασίας και είναι εντυπωσιακό.

Έπειτα πήγαμε στο πάρκο Panfilov που έσφιζε από ζωή μιας και ήταν Κυριακή και οι ντόπιοι με τα παιδιά τους είχαν βγει για βόλτα απολαμβάνοντας τα παιχνίδια που βρίσκονται στο εκεί.

Αφού δοκιμάσαμε μερικές βολές στην σκοποβολή για να μην χάνουμε την φόρμα μας συνεχίσαμε για την Ρωσική εκκλησία που βρίσκεται εκεί κοντά.
Όπως οι περισσότερες Ρώσικες εκκλησίες έτσι και αυτή είχε έντονο χρώμα εξωτερικά, δίνοντας ένα ιδιαίτερο χρώμα στην περιοχή.
Εντάξει δεν ήταν τόσο εντυπωσιακή όσο αυτή στο Αλμάτι κυρίως γιατί εδώ δεν υπήρχαν εσωτερικά αγιογραφίες παρά μόνο εικόνες.

Μετά και αφού είχαμε πολύ χρόνο στην διάθεση μας πήγαμε στην αγορά της πόλης το Osh bazzar. Εδώ να σας πω ότι θέλει ιδιαίτερη "ΠΡΟΣΟΧΗ" αν πάτε σε αυτή την αγορά καθώς υπάρχουν κλεφτρόνια και μάλιστα ένας άνοιξε το τσαντάκι του Μπάμπη παρότι είχαμε διαβάσει και ήμασταν προσεχτικοί χωρίς βέβαια να πάρει κάτι αφού τα χρήματα τα έχουμε πάντα στην μπροστινή τσέπη του παντελονιού, όπως και το κινητό εννοείται.
Μεγάλη προσοχή λοιπόν και μάλιστα έχω διαβάσει για την εν λόγω αγορά ότι εμφανίζονται τύποι σαν αστυνομικοί σας ζητάνε το διαβατήριο και στη συνέχεια θέλουν λεφτά για να σας το δώσουν!
Πέρα από την επικινδυνότητα που δεν την νιώσαμε πουθενά αλλού στην χώρα βέβαια έχει μεγάλη ποικιλία προϊόντων και ασφαλώς εξαιρετικές τιμές αν και σαν τουρίστες οι περισσότεροι θα σας ζητούν παραπάνω. Πάντοτε όταν θέλετε να κάνετε αγορές στην κάθε χώρα είναι καλό να της αφήνετε προς το τέλος αφού πρώτα έχετε συνηθίσει το νόμισμα που διαχειρίζεστε και το πιο σημαντικό αφού έχετε καταλάβει περίπου την αξία του κάθε προϊόντος για την χώρα που βρίσκεστε. Όταν δηλαδή στο Κιργιστάν πληρώνεις 5€ για να διασχίσεις όλη σχεδόν την χώρα με λεωφορείο δεν μπορείς να δώσεις τα ίδια χρήματα για ένα καπέλο, είναι ξεκάθαρο ότι σας ζητούν πολλά.

Εδώ θα δείτε και μεγάλη ποικιλία από το παραδοσιακό ψωμί του Κιργιστάν που έχει υπέροχα σχέδια και είναι βασικό αγαθό για το τραπέζι των ντόπιων.

Ωραίο αναμνηστικό για να πάρετε μαζί σας αποτελεί το παραδοσιακό καπέλο το Καλπάκ που θα δείτε να φορούν ακόμα και σήμερα οι γηραιότεροι και κοστίζει μόλις 180 som δηλαδή περίπου 2,4€, ή και κάτι για πιο ιδιαίτερες καταστάσεις!

Είχαμε αλλάξει χρήματα σε τράπεζα γιατί ο ξεναγός μας είπε ότι υπάρχει κίνδυνος τα ανταλλακτήρια να μας δώσουν πλαστά χρήματα οπότε για να μην βρεθείτε προ εκπλήξεως καλύτερα ακολουθήστε αυτή την συμβουλή, βρήκαμε ισοτιμία 1€=76,80 som.

Εντύπωση μας προκάλεσε το γεγονός ότι πουλούσαν τα ΄δικά΄ μας ξεροτήγανα με μέλι που κερνάμε στους γάμους εδώ στην Κρήτη, αλλά και η ποικιλία από αποξηραμένα φρούτα.

Περάσαμε και από το Λευκό οίκο της πόλης που είναι το προεδρικό κτίριο που στην επανάσταση του 2005 και στις ταραχές του 2010 είχε υποστεί σοβαρές ζημιές και ακόμα υπάρχουν σημάδια από σφαίρες στο πάνω μέρος του κτιρίου.

Στην δεύτερη μάλιστα εξέγερση των πολιτών κατά του προέδρου Bakiyev σκοτώθηκαν 41 πολίτες και μέσα από τις καταστροφές στο κτίριο καταστράφηκαν αρχεία του Κράτους που φυλάσσονταν στο εσωτερικό.

Μετά από ώρες εξερεύνησης της πόλης και αφού νιώσαμε τα πόδια μας να κουράζονται καθίσαμε για ένα ποτάκι σε μια καφετέρια στην πλατεία Ala Too και στις 19:30 πήγαμε στο κοντινό εστιατόριο Teahouse Navat που θεωρείται και από τα καλύτερα της πόλης και είχαμε την τιμή να συνεργαστούμε.
Εννοείται ότι σας το προτείνουμε ανεπιφύλακτα καθώς εδώ έχετε την ευκαιρία να φάτε παραδοσιακές γεύσεις με εξαιρετικές πρώτες ύλες και με την συνοδεία ζωντανής μουσικής.

Οι τιμές βέβαια είναι τσιμπημένες για την χώρα αλλά φυσιολογικές για εμάς.
Δοκιμάσαμε μια σαλάτα με φρέσκα λαχανικά και γλώσσα βοδινού που είναι εξαιρετικός μεζές στην χώρα, πιλάφι με αρνί, και κεμπάπ.

Συνοδεύσαμε το γεύμα μας με κρύα μπύρα που δεν θα βρείτε παντού καθώς η πλειοψηφία είναι Μουσουλμάνοι και δεν σερβίρουν παντού αλκοόλ. Το παγωτό στο τέλος ήταν για να τελειώσουμε γλυκά μια μέρα που ήταν γεμάτη και θα ολοκληρώνονταν με την μετάβαση μας με λεωφορείο προς το Καράκολ από το σταθμό Western που μας μετέφερε ο Nikita.
Ήταν 22:00 και όταν φτάσαμε εκεί κάποιος μας είπε ότι έχουν τελειώσει τα λεωφορεία και υπάρχουν μόνο ταξί. Μας ζήτησε 700 som και αρχικά συμφωνήσαμε.
Έπειτα σκέφτηκα ότι αν δεν βρει τα υπόλοιπα 3 άτομα ο οδηγός στην συνέχεια θα μας ζητήσει περισσότερα χρήματα για να μας πάει αφού θα μας έχει φέρει σε αδιέξοδο, άλλωστε είχα διαβάσει ότι το κόστος για την μεταφορά ήταν κανονικά 350 som.
Έτσι είπαμε να πάμε στο σταθμό λεωφορείων που ήταν λίγα μέτρα παρακάτω να δούμε αν όντως δεν υπάρχουν λεωφορεία, για να διαπιστώσουμε ότι υπήρχαν αν και ήταν κλειστά τα ταμεία και όταν ρωτήσαμε τον οδηγό μας ζήτησε 400 som!!

Τέλος καλό όλα καλά αποφύγαμε να πληρώσουμε περισσότερα χρήματα και στις 22:30 ξεκινήσαμε αφού γέμισε το λεωφορείο. Κανονικά θα φτάναμε στις 05:00 το πρωί αλλά ο οδηγός την είχε δει πιλότος formula 1 και ήμασταν εκεί στις 03:30 με την βοήθεια του θεού!!! Βέβαια να πούμε ότι η εποχή που για αυτές τις μεταφορές χρησιμοποιούσαν παμπάλαια οχήματα έχουν περάσει καθώς πλέον υπάρχουν σύγχρονα μικρά λεωφορεία.

Από το σημείο που μας άφησε το λεωφορείο πήραμε ταξί μέχρι το ξενοδοχείο που θα μέναμε το Mount Υard karakol.
Για 6 χλμ πληρώσαμε 200 som όμως λόγω της ώρας και της βιασύνης μας να πάμε για ύπνο δεν το διαπραγματευτήκαμε.
Στο Mount Yard μας υποδέχτηκε η γλυκύτατη ιδιοκτήτρια Shirin που μιλούσε πολύ καλά αγγλικά και μας φρόντισε για τις επόμενες 3 ημέρες. Εννοείται ότι πέσαμε για ύπνο και βάλαμε το ξυπνητήρι στις 08:00 για να φάμε πρωινό και να ξεκινήσουμε την εξερεύνηση του Καράκολ και όχι μόνο βέβαια.

Για να κατεβούμε στο κέντρο που απείχε περίπου 4 χλμ παίρναμε το λεωφορείο 101 με κόστος μόλις 10 som δηλαδή 0,12 € και ήταν μια εμπειρία αφού είχαμε την ευκαιρία να βλέπουμε αυθεντικές εικόνες με παιδάκια με τις στολές τους να πηγαίνουν σχολείο με αυτό το λεωφορείο, ηλικιωμένους να κατεβαίνουν στο κέντρο της πόλης, και όλοι τους ασφαλώς μας κοιτούσαν σαν εξωγήινους αλλά πάντα με φιλική διάθεση. Να πούμε ότι το λεωφορείο το σταματάτε όπου και αν βρίσκεστε και όχι μόνο στις στάσεις και αναλόγως κατεβαίνεις όπου θέλεις αρκεί να το πεις στον οδηγό.

Ξεκινήσαμε την περιήγηση μας στην πόλη με την εκκλησία της Αγίας Τριάδος που είναι ξύλινη και ο προαύλιος χώρος της είναι γεμάτος μηλιές που έδιναν υπέροχο χρώμα.

Αρχικά ο ναός ήταν χτισμένος από μέτρα όμως καταστράφηκε από σεισμό και έτσι ξαναχτίστηκε με ξύλο και τσιμεντένια βάση.
Είδαμε και το εσωτερικό του ναού με το όμορφο ξύλινο τέμπλο του χωρίς να θέλουμε να ενοχλήσουμε μια κυρία που προσεύχονταν εκείνη την στιγμή.

Έπειτα συνεχίσαμε για το τζαμί Dungan που είναι σίγουρα το πιο ιδιαίτερο που έχουμε δει.
Και αυτό κατασκευασμένο με ξύλο και μάλιστα με τέτοια τεχνοτροπία που δεν έχουν χρησιμοποιηθεί καρφιά.

Φτιαγμένο από Κινέζους τεχνίτες για τους Dungan που είναι μουσουλμάνοι κινεζικής καταγωγής που έφυγαν από την Κίνα κατά την εξέγερση του 1880.
Το κάθε χρώμα που έχει χρησιμοποιηθεί έχει την δική του σημασία σύμφωνα με την παράδοση των Dungan ,το κόκκινο προστατεύει από τα καλά πνεύματα, το κίτρινο φέρνει πλούτο και ευημερία, και το πράσινο συμβολίζει την ευτυχία.

Ιδιαίτερη εντύπωση μας έκανε ένας γλυκύτατος κύριος με τους 3 μαθητές του όπως μας είπε ηλικίας 10 με 11 ετών που τους δίδασκε Αγγλικά και έρχονται στο τζαμί για να μιλάμε με τους τουρίστες και να τα εξασκούν.
Μάλιστα εκείνος γνώριζε την χώρα και πολλά στοιχεία της ιστορίας μας πράγμα που μας εντυπωσίασε και όσο για τους μικρούς ήταν αξιολάτρευτοι και η θέληση τους δείχνει ότι η χώρα έχει μέλλον όσον αφορά τον τουρισμό αφού από ομορφιά και φυσικά τοπία έχει και μάλιστα πολλά και αν λύσουν το θέμα της επικοινωνίας είναι βέβαιο ότι θα αυξηθούν οι τουρίστες.

Φύγαμε με κατεύθυνση το Cafe Zarina που βρίσκεται στο κέντρο για να τσιμπήσουμε κάτι και να πάρουμε ενέργεια αν και ήταν σχετικά νωρίς.
Ήταν ευκαιρία να φάμε εδώ τα περίφημα laghman που είναι ένα φαγητό με καταγωγή από την Κίνα που έφεραν εδώ οι Dungan.

Πρόκειται ουσιαστικά για μακαρόνια ρυζιού με κρέας και λαχανικά αλλά είχαν περισσότερο πικάντικη γεύση από ότι θα θέλαμε. Και το αρχικό μας πιάτο μια σούπα με μπάλες κρέατος σαν τα γιουβαρλάκια δηλαδή και ήταν αρκετά καλή.
Είχαμε ακούσει για ένα πιάτο που είναι ιδιαίτερα δημοφιλές εδώ στο Cafe Zarina το Ashlyan-Foo που περιέχει δύο είδη νουντλς το ένα μοιάζει πολύ με τα σπαγγέτι και το άλλο έχει μια πολύ ιδιαίτερη υφή σαν ζελέ και σερβίρονται κρύα.

Έχουν ένα ζωμό με βάση το ξύδι, ντομάτες, πιπεριές και σκόρδο.
Είναι ένα δροσερό πιάτο ιδανικό για μια ζεστή μέρα αλλά προσωπικά δεν μου άρεσε καθώς η όξινη γεύση δεν μου ταίριαζε.

Εδώ σερβίρεται αλκοόλ οπότε μην χάσετε την ευκαιρία να δοκιμάσετε ντόπια μπύρα ή ρωσικής προέλευσης αν προτιμάτε.

Συνεχίσαμε την βόλτα μας στην πόλη που είναι εξαιρετικά γραφική και σαν χωριό είναι ουσιαστικά με όμορφες μονοκατοικίες με τα χαρακτηριστικά ξύλινα χρωματιστά παράθυρα.

Παλαιότερα διάβασα υπήρχαν κανόνες για τους κατοίκους που επέβαλαν να φυτεύουν δέντρα έξω από την είσοδο του σπιτιού τους τα οποία προστατεύουν από τον άνεμο και τον ήλιο και δημιουργούν ένα μικροκλίμα στην πόλη αλλά χωρίς αυτά να υπερβαίνουν ένα συγκεκριμένο ύψος ώστε να μην διαταράσσουν την ισορροπία της συνοικίας, καθώς και να φροντίζουν για την καθαριότητα της εισόδου του σπιτιού τους.
Ομολογουμένως είδαμε αρκετά φροντισμένα κάποια σπίτια και μας άρεσε πολύ.
Αξίζει να κάνετε και ένα πέρασμα από το παλαιοπωλείο της πόλης που θα βρείτε και αυθεντικά αντικείμενα από την εποχή της Σοβιετικής Ένωσης. Αν θέλετε ένα καπέλο της KGB της μυστικής υπηρεσίας θα πρέπει να δώσετε περίπου 1000 som περίπου 12 ευρώ δηλαδή.

Φύγαμε και χωρίς να το έχουμε στο πρόγραμμα επισκεφθήκαμε το μουσείο της πόλης (εισιτήριο 80 som) που μας φάνηκε ενδιαφέρον με όμορφες εικόνες από το παρελθόν και την ζωή των ντόπιων, αντικείμενα, και βαλσαμωμένα ζώα.

Είχε πάει μεσημέρι και αφού είχαμε δει γρήγορα τα βασικά αξιοθέατα της πόλης πήραμε το λεωφορείο 371 προς Jeti oguz ακολουθώντας τις οδηγίες που είχαμε πάρει από το CBT της πόλης. Το Community Based Tourism όπως είναι η πλήρης ονομασία του CBT έχει γραφεία σε κάθε πόλη της χώρας με σκοπό να σας παρέχει πληροφορίες και να οργανώσει για εσάς οποιαδήποτε δραστηριότητα σε συνεργασία με ντόπιους. Η αλήθεια είναι ότι όσον αφορά τις τιμές δεν ήταν ικανοποιητικές αλλά αν χρειαστείτε κάποια πληροφορία μπορείτε να έρθετε έως εδώ.
Το λεωφορείο 371 το πήραμε από το κέντρο της πόλης αφού συνεννοηθήκαμε με τον οδηγό να μας πάει ως στο Seven bulls που θέλαμε να δούμε και να μας περιμένει για να γυρίσουμε πίσω αφού βγάλουμε τις απαραίτητες φωτογραφίες. Η συνεννόηση έγινε πιο πολύ με νοηματική καθώς όπως καταλαβαίνετε δεν μιλούσε καθόλου αγγλικά αλλά μια χαρά τα καταφέραμε και όλο αυτό με κόστος μόλις 200 som μετ' επιστροφής ενώ με ταξί θα πληρώσετε πάνω από 1000 som αφού μιλάμε για 30 χιλιόμετρα απόσταση.
Αφού αφήσαμε όλους τους επιβάτες στον προορισμό τους είχαμε μείνει μόνοι μας στο λεωφορείο που συνήθως δεν φτάνει ως τον περίφημο κόκκινο βράχο Seven bulls αφού μόνο τουρίστες έρχονται εδώ και οι ελάχιστοι χρησιμοποιούν ταξί ή ταξιδεύουν με γκρουπ.

Κατεβήκαμε αρχικά για φωτογραφίες στο Broken heart την σπασμένη καρδιά όπως αποκαλούν τον πρώτο μεγάλο βράχο που θα συναντήσετε λόγω του ότι έχει ανοίξει στα δύο. Όλο το τοπίο ήταν βέβαια υπέροχο με ένα μικρό ποτάμι να βρίσκεται κατά μήκος χωράφια με πατάτες εργάτες κατά την διάρκεια της συγκομιδής καθώς ήταν και η εποχή τους έκαναν το σκηνικό καταπληκτικό.

Ασφαλώς αν διαθέτετε χρόνο είναι ιδανικό να κάνετε πεζοπορία ανάμεσα στο φαράγγι ή να ανεβείτε στο λόφο και να απολαύσετε την θέα. Εμείς αρκεστήκαμε στην θέα από χαμηλά και δεν μας χάλασε καθόλου, άλλωστε αύριο με την πεζοπορία μας στο Altyn Arashan θα είχαμε την ευκαιρία να χορτάσουμε το φυσικό τοπίο.
Όταν πλέον γυρίσαμε ξανά στο κέντρο του Καρακολ πήγαμε για το βραδινό μας στο Cafe Dastorkon που μας εντυπωσίασε με τις γεύσεις του.Εδώ ότι και αν δοκιμάσαμε είχε εξαιρετική γεύση, η εξυπηρέτηση ήταν κάτι παραπάνω από τέλεια και ο χώρος πολύ ωραίος.

Φάγαμε μια δροσερή σαλάτα, μια σούπα με τρυφερά κομμάτια κρέας και πολύ ισορροπημένη γεύση, Mandy αλλά τηγανιτά αυτή την φορά και ολοκληρώσαμε με ίσως το πιο ιδιαίτερο παγωτό που έχουμε δοκιμάσει με γάλα αλόγου που είχε ταυτόχρονα γλυκιά, και λίγο αλμυρή και όξινη γεύση. Την πανακότα την πήραμε γιατί δεν ξέραμε αν μας άρεσε το παγωτό μην τύχει και μείνουμε χωρίς γλυκό!
Εδώ το γεύμα μας συνοδεύτηκε με τσάι καθώς δεν σερβίρουν αλκοόλ.

Έτσι ολοκληρώσαμε τέλεια την πρώτη μας μέρα στο Καρακολ και επιστρέψαμε με ταξί στο ξενοδοχείο αφού τα λεωφορεία σταματούν μόλις πέσει το σκοτάδι δηλαδή από τις 19:00 και μετά δεν είδαμε να κυκλοφορούν, βέβαια αυτό δεν είναι πρόβλημα γιατί με 1 περίπου ευρώ η μετακίνηση στην πόλη με ταξί είναι κάτι παραπάνω οικονομική.


© 2017 Το ταξιδιωτικό blog travelSIF Διατηρούνται όλα τα δικαιώματα.
Υλοποιήθηκε από τη Webnode
Δημιουργήστε δωρεάν ιστοσελίδα! Αυτή η ιστοσελίδα δημιουργήθηκε με τη Webnode. Δημιουργήστε τη δική σας δωρεάν σήμερα! Ξεκινήστε