Κιργιστάν: Σαν ταξίδι στο χρόνο! *Συν ένα πέρασμα από Καζακστάν.
Την επόμενη μέρα ξυπνήσαμε νωρίς και πήραμε τα σακίδια μας, μόνο τα απαραίτητα ρούχα γιατί θα πηγαίναμε στο Altyn Arashan για πεζοπορία 15 χλμ και θα μέναμε εκείνο το βράδυ σε γιούρτα.
Οπότε όσα ρούχα δεν πήραμε μαζί τα αφήσαμε στο δωμάτιο ώστε να μην κουβαλάμε μαζί πολύ βάρος.
Πήραμε αρχικά το λεωφορείο 101 έξω απ'το ξενοδοχείο μας και έπειτα απ το κέντρο της πόλης το 350 προς Ak-Suu λέγοντας στον οδηγό ότι θέλουμε να σταματήσουμε στο Altyn Arashan.
Το εισιτήριο κοστίζει μόλις 30 som και απλά δίνετε τα χρήματα στον οδηγό, καλό θα είναι να έχετε ακριβώς το ποσό ώστε να μην χρειάζεστε ρέστα.
Βλέπαμε την διαδρομή μέσα από το gps για να ήμαστε σίγουροι ότι θα κατέβουμε στο σωστό σημείο. Όταν είδαμε την ταμπέλα που αναγράφει τα 15 χλμ προς δεξιά για Altyn Arashan κατεβήκαμε γιατί το λεωφορείο συνεχίζει προς τα δεξιά.
Αν πάρετε ταξί από την πόλη θα χρειαστεί να πληρώσετε αρκετά χρήματα συγκριτικά με το λεωφορείο αλλά θα γλιτώσετε τα πρώτα 2 χλμ από την διαδρομή.
Στην αρχή της πορείας περνάς μέσα από αγροτόσπιτα και στην συνέχεια έρχεται το καλό.
Αλλάζει το τοπίο μόλις φτάσετε σε ένα μικρό γεφυράκι το οποίο διασχίζει το ποτάμι που στην περισσότερη διάρκεια θα το έχετε στα δεξιά σας.
Έτσι έχοντας μαζί μας το παγούρι με φίλτρο της εταιρείας Camelot μπορούσαμε να πίνουμε νερό από το ποτάμι με την ασφάλεια του φίλτρου, και δεν χρειαζόταν να κουβαλάμε μαζί μας εμφιαλωμένο νερό.
Είχαμε ξεκινήσει την πεζοπορία μας στις 09:00 που θεωρώ ότι είναι ιδανική ώρα για Σεπτέμβριο μήνα αφού ήταν αρκετά δροσερά και ο ήλιος δεν είναι τόσο καυτός όσο το μεσημέρι.
Κατά την πορεία μας βλέπαμε και μεγάλα οχήματα 4×4 που μας θύμιζαν μια άλλη εποχή να μεταφέρουν τουρίστες με πολύ ακριβό μάλιστα αντίτιμο όπως μάθαμε (4000 som) και χάνοντας όλη την μαγεία του τοπίου. Σε όλη την διαδρομή υπάρχουν μεγάλες πέτρες που πρέπει να περάσει το όχημα και συνεπώς όταν βρίσκεσαι μέσα θα καταχτυπιέσαι σαν το ψάρι!
Άσε που κάνουν συχνά στάσεις ώστε να ρίχνουν την θερμοκρασία στα οχήματα αφού ζορίζονται αρκετά και είδαμε να γεμίζουν με δοχεία πετρέλαιο τα πιο παλιά οχήματα αφού θα καταναλώνουν πολύ καύσιμο με αποτέλεσμα εμείς να κάναμε σε 4 ώρες την διαδρομή κάνοντας στάσεις για φωτογραφίες και κολατσιό και φτάσαμε την μαζί τους στην κοιλάδα που τελειώνει η πεζοπορία .
Είχαμε εντυπωσιαστεί πολύ από το τοπίο που ήταν το πιο εντυπωσιακό που είδαμε στην χώρα. Μπορείτε να συνδυάσετε την πεζοπορία σας εδώ με την λίμνη Ala kul η οποία βρίσκεται σε υψόμετρο 3560 μέτρων αλλά θα πρέπει να το κάνετε έχοντας μαζί σας σκηνή για να διανυκτερεύσετε την δεύτερη βραδιά και ασφαλώς τα απαραίτητα ρούχα για χαμηλές θερμοκρασίες σε τέτοιο υψόμετρο ειδικά το βράδυ που το κρύο είναι τσουχτερό.
Αν θέλετε να ακολουθήσετε αυτο το δύσκολο και στην ανάβαση μονοπάτι θα πρέπει να στρίψετε δεξιά πάνω από την γέφυρα που βλέπετε στην παρακάτω φωτογραφία και από εκεί που είχατε στα δεξιά σας το ποτάμι τώρα θα το έχετε στα αριστερά σας.
Εμείς επειδή δεν είχαμε μαζί μας το κατάλληλο εξοπλισμό αλλά και τον χρόνο συνεχίσαμε το μονοπάτι μας που ήταν πανέμορφο στο κάθε του σημείο με το καιρό να είναι ιδανικός και τα δέντρα λόγω του φθινοπώρου να έχουν υπέροχους χρωματισμούς!
Φτάσαμε στην κοιλάδα έπειτα από 4 ώρες με μόνη δυσκολία στο μονοπάτι το τελευταίο κομμάτι της που ήταν πολύ ανηφορικό. Αλλά η θέα από ψηλά της κοιλάδας με τις θερμές πηγές όπως μεταφράζεται το Altyn Arashan είχε ανταμείψει τον κόπο μας!
Δεν είχαμε κάνει κράτηση σε κάποια γιούρτα γιατί είχαμε πληροφορηθεί ότι μιας και ήταν τέλος της τουριστικής περιόδου δεν υπήρχαν πολλοί τουρίστες οπότε θα βρίσκαμε εύκολα κάποια για να μείνουμε.
Καταλήξαμε στην τελευταία στο βάθος της κοιλάδας της Elza που μας έδωσε μια παραδοσιακή γιούρτα μόνο για εμάς με κόστος 400 som και 250 για το βραδινό.
Οι γιούρτες αποτελούν το σύμβολο που χαρακτηρίζει την χώρα, μια παραδοσιακή σκηνή ουσιαστικά που χρειάζεται τουλάχιστον 45 λεπτά για να φτιαχτεί με περισσότερα από 4 άτομα. Η κορυφή της γιούρτας από το εσωτερικό είναι και το σύμβολο στην σημαία της χώρας του Κιργιστάν.
Οι Κιργίζιοι είναι παραδοσιακά ένας νομαδικός λαός που μετέφερε κάθε φορά τις γιουρτες σε διαφορετικό σημείο στην εξοχή για να ταΐσουν το κοπάδι τους και ειδικά το καλοκαίρι όλοι σχεδόν οι ντοπιοι φεύγουν από τις πόλεις και πάνε στις λίμνες και στα ποτάμια στην εξοχή στήνουν τις σκηνές τους και περνάνε εκεί το καλοκαίρι τους.
Στις μέρες μας βέβαια τις χρησιμοποιούν σε μεγάλο βαθμό και για τους τουρίστες θέλοντας να βγάλουν ένα επιπλέον εισόδημα.
Στο Altyn Arashan τώρα μετά από την δύσκολη πεζοπορία επιβάλλεται να πάτε για ένα μπάνιο στις θερμές πηγές που θα βρείτε διασχίζοντας ένα μονοπάτι περίπου 1 χλμ από τα δεξιά του πρώτου καταλύματος που θα συναντήσετε όταν φτάσετε στην κοιλάδα. Κάθε κατάλυμα διαθέτει βέβαια τα δικά του λουτρά όμως τίποτα δεν συγκρίνεται με ένα ζεστό μπάνιο εξω στην φύση.
